بخیه عمل بینی ، بخش مهمی از فرآیند ترمیم و بهبود پس از جراحی زیبایی بینی هستند که نقش کلیدی در شکل گیری نهایی بینی و جلوگیری از عوارض دارند. بسته به نوع جراحی (باز یا بسته) و محل برش ها ، از بخیه های مختلفی استفاده می شود. بخیه ها می توانند جذبی یا غیرقابل جذب باشند. بخیه های جذبی به طور خودکار در مدت مشخصی توسط بدن جذب می شوند و نیازی به کشیدن ندارند ، اما بخیه های غیر قابل جذب باید توسط پزشک در زمان معین برداشته شوند. رعایت بهداشت بخیه ها ، استفاده صحیح از پمادهای تجویزی و جلوگیری از دست کاری ناحیه بخیه شده، از جمله مراقبت های حیاتی برای جلوگیری از عفونت یا جای زخم هستند ، که به صورت دقیق در ادامه مطلب به آن ها اشاره خواهیم کرد.
انواع بخیه عمل بینی
در جراحی بینی ، انواع بخیه ها نقش مهمی در ترمیم برش ها و دستیابی به نتایج مطلوب زیبایی و عملکردی دارند. بسته به تکنیک جراحی (باز یا بسته) ، نوع پوست بیمار ، محل برش ها و نوع تغییرات اعمال شده روی اسکلت بینی ، بخیه ها در نواحی مختلفی از بینی زده می شوند.
- بخیه ناحیه کلوملا (پایه میانی بینی)
در جراحی باز بینی ، برشی کوچک در ناحیه کلوملا (پوست بین دو سوراخ بینی) ایجاد می شود تا جراح بینی خوب در تهران دید و دسترسی بیشتری به ساختارهای داخلی داشته باشد. پس از اتمام عمل ، این ناحیه با بخیه های غیرقابل جذب مانند نایلون دوخته می شود. بخیه های کلوملا معمولاً بین ۵ تا ۷ روز پس از عمل کشیده می شوند. اگرچه محل برش به مرور زمان کمرنگ و محو می شود ، اما مراقبت صحیح در دوران نقاهت بسیار مهم است. پرهیز از تابش مستقیم آفتاب ، استفاده منظم از پمادهای ترمیم کننده و عدم دستکاری بخیه ها از جمله نکات کلیدی برای جلوگیری از باقی ماندن جای بخیه عمل بینی هستند.
- بخیه های داخل سوراخ بینی (مخفی)
در جراحی بسته بینی ، برش ها به صورت کامل در داخل سوراخ های بینی زده می شوند ، اما حتی در جراحی باز نیز برخی بخیه ها در همین ناحیه قرار می گیرند. این بخیه ها معمولاً از نوع قابل جذب ، مانند نخ ویکریل هستند و نیازی به کشیدن ندارند ، زیرا بدن به تدریج آن ها را جذب می کند. محل قرارگیری این بخیه ها در داخل بینی است و به همین دلیل از بیرون دیده نمی شوند. این ویژگی باعث می شود ظاهر بینی پس از جراحی ، طبیعی تر به نظر برسد و جای زخم یا بخیه مشخصی باقی نماند. با این حال ، رعایت بهداشت و شست و شوی مناسب داخل بینی با سرم فیزیولوژیک به بهبود سریع تر کمک می کند.
- بخیه های نوک بینی
در فرآیند کوچک سازی یا فرم دهی به نوک بینی ، جراح برای تثبیت غضروف ها در موقعیت جدید از بخیه های مخصوصی استفاده می کند. این بخیه ها نقش مهمی در حفظ شکل جدید نوک بینی و جلوگیری از برگشت تغییرات دارند. معمولاً بخیه عمل بینی در عمق بینی و به صورت داخلی زده می شوند ، بنابراین از بیرون قابل مشاهده نیستند. در جراحی باز ممکن است بخشی از این بخیه ها در امتداد بخیه های خارجی نیز قرار گیرند. بسته به تشخیص جراح و شرایط بینی بیمار ، ممکن است از بخیه های قابل جذب (مانند ویکریل) یا غیرقابل جذب (مانند پرولن یا نایلون) استفاده شود. انتخاب نوع بخیه تأثیر مستقیمی بر استحکام ساختاری و نتیجه نهایی دارد.
- بخیه های پره های بینی (در صورت کوچک سازی سوراخ بینی)
در برخی موارد که سوراخ های بینی بزرگ هستند یا تناسب آن ها با فرم جدید بینی برقرار نیست ، جراح اقدام به کوچک سازی پره های بینی می کند. در این روش ، برشی کوچک در ناحیه اتصال پره ها به گونه ایجاد می شود و پس از آن بخیه عمل بینی برای بستن برش زده می شوند. این بخیه ها معمولاً از نوع غیرقابل جذب هستند و بین ۵ تا ۷ روز بعد از جراحی توسط پزشک کشیده می شوند. محل این بخیه ها ممکن است تا چند هفته کمی قرمز، برجسته یا حساس باشد ، اما با رعایت مراقبت های بعد از عمل بینی و استفاده از پمادهای ترمیم کننده ، معمولاً به مرور زمان صاف و همرنگ پوست اطراف می شود و اثری از آن باقی نمی ماند. پرهیز از نور آفتاب و دستکاری محل بخیه ها در روند بهبود بسیار مؤثر است.
- بخیه های غضروفی یا تثبیت کننده داخلی
در جراحی بینی ، بخیه های داخلی نقش بسیار مهمی در تثبیت ساختار غضروف های بینی ایفا می کنند. این بخیه ها در داخل بینی زده می شوند و برای اتصال غضروف ها به یکدیگر یا به تیغه بینی (سپتوم) کاربرد دارند تا شکل و استحکام ساختار بینی حفظ شود. معمولاً این نوع بخیه ها از جنس قابل جذب مانند ویکریل هستند و نیازی به کشیدن ندارند ، زیرا بدن به تدریج آن ها را جذب می کند. از آنجا که این بخیه عمل بینی در عمق و داخل بینی قرار دارند ، در معاینه خارجی قابل مشاهده نیستند و هیچ اثری از آن ها بر روی ظاهر بیرونی بینی باقی نمی ماند. این بخیه ها به بهبود نتایج جراحی و حفظ فرم جدید بینی کمک شایانی می کنند.
بخیه نوک بینی برای چیست ؟
بخیه نوک بینی یکی از مراحل مهم در جراحی زیبایی بینی است که نقش اصلی آن ، حفظ فرم و استحکام نوک بینی پس از اصلاح ساختارهای داخلی می باشد. در حین جراحی ، جراح برای تغییر زاویه ، کاهش پهنا یا اصلاح افتادگی نوک بینی ، غضروف ها را جابجا یا تقویت می کند. سپس با بخیه های ظریف و دقیق ، این ساختارها در موقعیت جدید ثابت می شوند تا شکل مطلوب و طبیعی ایجاد شود. نوع بخیه ها معمولاً قابل جذب هستند و نیازی به کشیدن آن ها نیست ، اما در برخی موارد ممکن است از بخیه های غیرقابل جذب استفاده شود که باید چند روز بعد توسط جراح برداشته شوند. بخیه نوک بینی علاوه بر حفظ فرم نهایی ، در کنترل تورم و جلوگیری از نامتقارن شدن نوک بینی نقش مهمی دارد. مراقبت از این ناحیه پس از جراحی ، از جمله پرهیز از فشار و لمس ، به ترمیم بهتر و ماندگاری نتیجه کمک می کند.
بخیه کنار چشم در عمل بینی برای چیست؟
بخیه کنار چشم در عمل بینی معمولاً در مواردی انجام می شود که جراح برای دسترسی بهتر به استخوان های بینی یا اصلاح پهنای قسمت بالایی بینی نیاز به ایجاد برش در نواحی کناری بینی دارد. این برش ها که در نزدیکی گوشه داخلی چشم و کناره بینی ایجاد می شوند ، به جراح اجازه می دهند استخوان های بینی را با دقت بیشتر تراش داده یا جابجا کند تا تقارن و ظرافت بهتری در ظاهر بینی حاصل شود. بخیه های این ناحیه بسیار ظریف بوده و معمولاً با نخ های قابل جذب زده می شوند تا جای بخیه باقی نماند. در بیشتر موارد ، اسکار یا جای زخم پس از مدتی کاملاً محو می شود. بخیه کنار چشم در واقع بخشی از بخیه های خارجی جراحی نیست ، بلکه یک روش ظریف برای بستن محل برش های استخوانی است که نقش مهمی در فرم دهی دقیق تر و طبیعی تر بخش فوقانی بینی دارد.
تفاوت بخیه های جذبی و غیرجذبی در جراحی بینی
در جراحی زیبایی بینی از دو نوع بخیه استفاده می شود : بخیه های جذبی و بخیه های غیرجذبی. هرکدام از این بخیه ها کاربرد خاصی دارند و جراح بسته به محل و نوع بافت از آن ها استفاده می کند.
- بخیه های جذبی
بخیه های جذبی معمولاً در بخش های داخلی بینی یا در نواحی ای که نیاز به کشیدن بخیه نباشد به کار می روند. این بخیه ها طی چند هفته تا چند ماه به تدریج توسط بدن جذب می شوند و نیازی به برداشتن ندارند. بخیه های جذبی از مواد زیست تخریب پذیر ساخته شده اند و در ترمیم طبیعی بافت ها بدون نیاز به دخالت مجدد پزشک نقش دارند.
- بخیه های غیرجذبی
در مقابل ، بخیه های غیرجذبی معمولاً برای بستن برش های خارجی مانند ناحیه پایه بینی یا اطراف سوراخ ها استفاده می شوند. این نوع بخیه ها پس از چند روز (معمولاً بین ۵ تا ۷ روز) باید توسط پزشک برداشته شوند. بخیه های غیرجذبی به دلیل استحکام بالا ، برای نواحی ای که نیاز به دقت و ثبات بیشتر دارند ، مناسب تر هستند.
انتخاب نوع بخیه به شرایط پوست ، نوع جراحی و تکنیک جراح بستگی دارد. رعایت دقیق مراقبت های بعد از عمل ، مانند تمیز نگه داشتن بخیه ها و پرهیز از دستکاری ، نقش مهمی در جلوگیری از اسکار و بهبود سریع تر ظاهر بینی دارد.
