بوی بد بینی بعد از عمل یکی از مواردی است که می تواند نگرانی بسیاری از افرادی باشد که تحت جراحی بینی قرار گرفته اند. این پدیده معمولاً ناشی از تجمع خون ، مخاط و تورم داخلی بینی است و در بیشتر موارد موقتی است. حس بویایی انسان به دلیل تغییرات داخلی بینی پس از عمل ممکن است حساس تر شود و بوهای ناخوشایند را شدت دهد. با این حال ، رعایت دقیق دستورات پزشک و مراقبت های پس از عمل می تواند به کاهش این مشکل کمک کند. در ادامه مطلب تهیه شده توسط دکتر مریم رومیانی بهترین جراح بینی تهران ، علل این بو و راهکارهای مؤثر برای رفع آن را بررسی خواهیم کرد.
علت بوی بد بعد از عمل بینی چیست؟
- تجمع خون و لخته های خشک شده داخل مجرای بینی: خونریزی پس از عمل یک فرآیند طبیعی است. باقی ماندن خون و خشک شدن آن در حفره های بینی باعث ایجاد بوی ناخوشایند می شود.
- ترشحات مخاطی: افزایش ترشحات مخاطی به دلیل تحریک بافت ها و تورم ناشی از جراحی بینی می تواند منجر به بوی ناخوشایند شود ، به خصوص اگر به درستی تمیز نشوند.
- عفونت باکتریایی یا قارچی: عفونت خفیف در محل برش ها یا داخل حفره بینی ممکن است باعث بوی بد و علائمی مانند درد ، تورم یا تب شود.
- ماندن تامپون یا بخیه های جذبی: وجود اجسام خارجی مانند تامپون یا بخیه های داخلی که به مرور جذب می شوند ، ممکن است در برخی موارد بوی نامطبوع ایجاد کنند.
- بهبود زخم ها و تغییرات در فلور طبیعی بینی: پس از جراحی ، تغییرات موقتی در میکروبیوم بینی رخ می دهد که ممکن است به بوهای ناخوشایند منجر شود.
- تورم و انسداد مجاری: انسداد مجاری بینی به دلیل تورم می تواند تهویه هوا را مختل کرده و تجمع باکتری ها و بو را افزایش دهد.
- ماندن مواد بیهوشی یا ضد عفونی کننده داخل حفره های بینی : گاهی اوقات باقی ماندن اثرات مواد استفاده شده در عمل جراحی می تواند باعث بوی خاصی شود که معمولاً به مرور زمان از بین می رود.
- پوسیدگی بخیه های داخلی یا مواد غیر قابل جذب: اگر مواد بخیه به موقع جذب یا دفع نشوند ، ممکن است به تولید بوهای ناخوشایند منجر شوند.
روش های درمان بوی بد بینی بعد از رینوپلاستی
- شستشوی بینی با سرم نمکی: شستشوی منظم حفره های بینی با استفاده از محلول های نمکی یا سرم شستشو می تواند به تخلیه خون ، مخاط و ترشحات خشک شده کمک کند و از تجمع آنها جلوگیری کند.
- مصرف آنتی بیوتیک در صورت نیاز: در صورت تشخیص عفونت توسط پزشک ، مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی یا موضعی تجویز می شود تا باکتری ها و عوامل عفونت زا از بین بروند.
- استفاده از اسپری های بینی تجویز شده: پزشک ممکن است اسپری های مخصوص حاوی مواد ضد التهابی یا مرطوب کننده را برای جلوگیری از خشکی و کاهش التهاب تجویز کند.
- تمیز کردن تامپون یا مش بینی (در صورت وجود): اگر تامپون یا مش بینی پس از جراحی باقی مانده باشد ، پزشک باید آن را در زمان مناسب خارج کند. طولانی ماندن این مواد در بینی می تواند باعث بوی بد شود.
- رعایت بهداشت و تمیزی داخل بینی: استفاده از گاز استریل برای پاک کردن لخته ها و مخاط خشک شده از اطراف سوراخ های بینی ، بدون آسیب رساندن به بافت ها ، به کاهش بو کمک می کند.
- رطوبت رسانی به حفره های بینی: استفاده از پماد های مرطوب کننده یا روغن های مخصوص (مانند ویتامین E) برای جلوگیری از خشکی داخلی بینی و حفظ رطوبت موثر است.
- مشاوره با پزشک در صورت علائم عفونت: اگر بوی بد همراه با علائمی مانند درد ، ترشح چرکی یا تب بود ، باید سریعاً با پزشک مشورت شود تا درمان مناسب انجام شود.
- مصرف مایعات کافی: نوشیدن مایعات فراوان به رقیق تر شدن مخاط و کاهش خشکی کمک می کند و به حفظ سلامت عمومی بدن نیز مفید است.
- اجتناب از دستکاری بینی: لمس یا دستکاری بینی ممکن است باعث تحریک و ورود باکتری ها شود که این کار باید کاملاً اجتناب شود.
- پیگیری منظم با پزشک: انجام مراجعات منظم به پزشک برای بررسی وضعیت بینی و اطمینان از بهبودی مناسب می تواند از مشکلات احتمالی جلوگیری کند.
بوی بد بینی بعد از جراحی بینی تا چه زمانی ادامه دارد ؟
بوی بد بینی بعد از عمل جراحی معمولاً یک مشکل موقتی است و بسته به شرایط هر فرد ، مدت آن متفاوت است. این بو معمولاً ناشی از تجمع خون ، مخاط یا لخته های خشک شده در داخل بینی است و به طور معمول تا دو هفته پس از عمل به تدریج کاهش می یابد. با کاهش تورم و بهبود زخم ها، این بو نیز از بین می رود. در برخی موارد ، اگر شستشوی بینی با سرم نمکی یا رعایت بهداشت به درستی انجام نشود ، بو ممکن است طولانی تر شود. همچنین ، در صورت وجود عفونت ، ممکن است بوی بد برای مدت بیشتری باقی بماند که نیاز به مداخله پزشک دارد. در شرایط عادی ، با انجام شستشو های منظم و رعایت دستورات پزشک ، بوی ناخوشایند طی 2 تا 4 هفته کاملاً برطرف می شود. اگر این مشکل بیش از یک ماه ادامه پیدا کرد ، بهتر است برای بررسی به پزشک مراجعه کنید.
