گرافت در جراحی بینی یکی از تکنیک های اساسی برای بهبود نتایج زیبایی و عملکردی این عمل به شمار می رود. گرافت ها قطعاتی از غضروف یا استخوان هستند که برای اصلاح ساختار بینی ، تقویت حمایت آن و ایجاد تقارن به کار می روند. این روش به ویژه در جراحی بینی گوشتی ، بازسازی بینی پس از آسیب ، یا ترمیم بینی های عمل شده بسیار کاربردی است. استفاده از گرافت به جراح این امکان را می دهد که علاوه بر بهبود ظاهر بینی ، عملکرد تنفسی بیمار را نیز ارتقا دهد. گرافت ها معمولاً از قسمت هایی مانند غضروف تیغه بینی ، گوش یا دنده ها برداشته می شوند. در برخی موارد ، بسته به شرایط بیمار ، از مواد مصنوعی نیز استفاده می شود. آگاهی از نقش گرافت در جراحی بینی در این مقاله از بهترین جراح بینی تهران دکتر مریم رومیانی به بیماران کمک می کند تا با اطمینان بیشتری تصمیم گیری کنند و نتایجی متناسب با انتظارات خود به دست آورند. انتخاب جراحی ماهر در این زمینه ، کلید دستیابی به موفقیت در این عمل است.
نقش گرافت در جراحی بینی چیست؟
- تقویت ساختار بینی : گرافت ها به تقویت اسکلت بینی کمک می کنند تا بینی پس از جراحی زیبایی بینی دچار افتادگی یا تغییر شکل نشود.
- اصلاح نوک بینی : از گرافت ها برای بهبود فرم و زاویه نوک بینی استفاده می شود ، به ویژه در بینی های گوشتی یا با پوست ضخیم.
- ترمیم بینی پس از آسیب : در موارد شکستگی یا آسیب شدید ، گرافت ها به بازسازی ساختار بینی کمک می کنند.
- بهبود تنفس : گرافت های کاربردی مانند اسپریدر گرافت برای باز کردن مسیرهای تنفسی و رفع انسداد بینی استفاده می شوند.
- اصلاح عدم تقارن : گرافت ها در رفع ناهماهنگی ها و ایجاد تقارن در بینی نقش مهمی دارند.
- ترمیم بینی عمل شده (جراحی ترمیمی) : در عمل های ترمیمی ، گرافت برای بازسازی و رفع مشکلات ناشی از جراحی های قبلی به کار می رود.
- افزایش ارتفاع پل بینی : برای بهبود ظاهر بینی های صاف یا پهن ، گرافت غضروفی یا استخوانی استفاده می شود.
- رفع فرو رفتگی ها و بی نظمی های سطح بینی : گرافت ها برای پر کردن فرورفتگی ها یا اصلاح فرم بینی به کار می روند.
- ایجاد پایه در ستون بینی (کلوملا) : گرافت به تقویت و استحکام پایه بینی کمک می کند تا فرم کلی بینی بهتر حفظ شود.
- رفع انحراف بینی : از گرافت برای صاف کردن بینی های انحراف دار استفاده می شود و ظاهر و عملکرد آن را بهبود می بخشد.
جهت دریافت مشاوره عمل بینی با دکتر رومیانی فرم تماس زیر را پر کنید.
گرافت بینی از کجا برداشته می شود؟
در جراحی بینی ، گرافت معمولاً برای تقویت ساختار بینی یا ایجاد فرم بهتر استفاده می شود. گرافت می تواند از منابع مختلفی در بدن بیمار برداشته شود ، اما رایج ترین آن ها غضروف های خود فرد هستند. یکی از اصلی ترین منابع گرافت ، تیغه میانی بینی (سپتوم) است که در بسیاری از بیماران مقدار مناسبی از غضروف دارد و به راحتی در حین عمل برداشته می شود. اگر غضروف تیغه بینی کافی نباشد ، جراح ممکن است از غضروف گوش (معمولاً از پشت گوش) استفاده کند ، که انعطاف پذیرتر و برای فرم دهی نوک بینی مناسب تر است. در برخی موارد خاص ، به ویژه در جراحی های ترمیمی ، از غضروف دنده نیز برای ساختاردهی قوی تر استفاده می شود. استفاده از غضروف بدن خود بیمار (گرافت اتولوگ) بهترین انتخاب است ، زیرا احتمال پس زدن یا عفونت را کاهش می دهد و بافت سازگاری بیشتری دارد. انتخاب منبع گرافت به تشخیص جراح و نیازهای زیبایی و ساختاری بیمار بستگی دارد.
چه کسانی به گرافت در جراحی بینی نیاز دارند؟
گرافت در جراحی بینی برای بیمارانی که نیاز به اصلاح ساختاری ، بهبود عملکرد تنفس بعد از عمل بینی یا بازسازی زیبایی بینی دارند ، به کار می رود. افرادی که دارای بینی گوشتی هستند ، اغلب به گرافت نیاز دارند تا ساختار بینی تقویت شده و افتادگی نوک بینی برطرف شود. همچنین ، در بیمارانی که سابقه شکستگی بینی یا آسیب های شدید دارند ، گرافت برای بازسازی و اصلاح تغییر شکل ها ضروری است. در جراحی های ترمیمی ، گرافت به رفع مشکلاتی مانند انحراف ، فرورفتگی یا نا هماهنگی های ایجاد شده در عمل های قبلی کمک می کند. افرادی که به دلیل انحراف تیغه بینی دچار مشکلات تنفسی هستند نیز با استفاده از گرافت ، مسیر های هوایی شان بهبود می یابد. علاوه بر این ، بیمارانی که بینی هایی با پل صاف یا پهن دارند ، می توانند با کمک گرافت ، ارتفاع و تقارن مطلوبی در بینی خود ایجاد کنند. انتخاب جراح ماهر برای استفاده صحیح از گرافت ، کلید دستیابی به نتایج موفقیت آمیز است.
انواع گرافت های مورد استفاده در جراحی بینی
- گرافت غضروف تیغه بینی (سپتوم) : متداول ترین نوع گرافت ، از تیغه میانی بینی برداشته می شود و برای تقویت ساختار یا رفع انحراف کاربرد دارد.
- گرافت غضروف گوش : از غضروف لاله گوش برداشت می شود و معمولاً برای ترمیم نوک بینی یا اصلاح ظاهر در جراحی های ترمیمی استفاده می گردد.
- گرافت غضروف دنده : برای مواردی که نیاز به حجم بیشتری از گرافت وجود دارد ، از غضروف دنده استفاده می شود. این گرافت در بازسازی بینی های آسیب دیده یا پهن کاربرد دارد.
- گرافت استخوانی : از استخوان هایی مانند جمجمه یا لگن برداشت می شود و معمولاً برای افزایش ارتفاع پل بینی یا ترمیم های گسترده به کار می رود.
- اسپریدر گرافت (Spreader Graft) : برای باز کردن مسیر های تنفسی و بهبود عملکرد بینی ، به ویژه در بیماران با مشکل انسداد ، از گرافت در جراحی بینی استفاده می شود.
- آلار گرافت (Alar Batten Graft) : برای جلوگیری از فرو ریزش پره های بینی و بهبود استحکام آن ها به کار می رود.
- گرافت کلوملار (Columellar Strut Graft) : برای تقویت پایه بینی (کلوملا) و ایجاد استحکام در نوک بینی استفاده می شود.
- گرافت تمپورالیس (Fascia Graft) : از بافت نرم (فاشیا) ناحیه تمپورال برداشت شده و برای پوشاندن ناهمواری ها یا افزایش ظرافت در جراحی استفاده می شود.
- گرافت مصنوعی : از مواد بیولوژیکی یا سنتتیک مانند پلیمرها برای جایگزینی گرافت های طبیعی در برخی موارد خاص استفاده می شود.
- درمال گرافت (Dermal Graft) : از لایه های پوستی خود بیمار یا اهدا کننده برای رفع فرورفتگی ها و ایجاد ضخامت بیشتر استفاده می شود.
آیا امکان پس زدن گرافت در جراحی بینی وجود دارد؟
احتمال پس زدن گرافت در جراحی بینی به نوع گرافت بستگی دارد. زمانی که از گرافت های طبیعی و اتولوگ (یعنی از بدن خود بیمار) مانند غضروف تیغه بینی ، گوش یا دنده استفاده می شود ، احتمال پس زدگی بسیار پایین است. اما در مواردی که از گرافت های مصنوعی یا بیولوژیک استفاده شود ، احتمال واکنش بدن و پس زدن گرافت بیشتر می شود. علائم پس زدن ممکن است شامل التهاب ، ورم بعد از عمل بینی مداوم ، قرمزی یا عفونت باشد. برای کاهش این خطر ، انتخاب جراح باتجربه و استفاده از مواد گرافت سازگار با بدن بیمار اهمیت زیادی دارد.
آیا استفاده از گرافت در جراحی بینی دردناک است؟
استفاده از گرافت در جراحی بینی به خودی خود دردناک نیست ، زیرا عمل تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام می شود و بیمار حین جراحی هیچ دردی احساس نمی کند. با این حال ، پس از عمل ، ممکن است بیمار در ناحیه بینی یا محل برداشت گرافت (مانند گوش یا دنده) کمی درد یا ناراحتی تجربه کند. شدت این درد بسته به نوع گرافت متفاوت است. گرافت های غضروف تیغه بینی معمولاً کمترین میزان ناراحتی را ایجاد می کنند ، در حالی که گرافت های دنده ای ممکن است به دلیل برداشت غضروف از قفسه سینه ، کمی دردناک تر باشند. این ناراحتی معمولاً با داروهای مسکن کنترل می شود و اکثر بیماران پس از چند روز بهبود می یابند. انتخاب جراح ماهر و تکنیک های دقیق می تواند شدت درد و عوارض را به حداقل برساند ، بنابراین نگرانی در این مورد معمولاً بی مورد است.
عوارض احتمالی گرافت بینی چیست؟
- عفونت در محل گرافت : اگر مراقبت های بعد از عمل بینی رعایت نشود یا گرافت آلوده باشد ، احتمال بروز عفونت وجود دارد.
- پس زدن گرافت : به ویژه در موارد استفاده از گرافت های مصنوعی ، بدن ممکن است آن را نپذیرد.
- جذب یا تحلیل رفتن گرافت : گاهی اوقات با گذر زمان ، بخشی از گرافت جذب بدن می شود و اثر آن کاهش می یابد.
- نامتقارن شدن ظاهر بینی : اگر گرافت به درستی جای گذاری نشود یا حرکت کند ، ممکن است شکل بینی نامتعادل شود.
- برجستگی یا لمس گرافت از روی پوست : به ویژه در پوست های نازک ، گرافت ممکن است قابل لمس یا حتی قابل مشاهده باشد.
- ایجاد اسکار یا گوشت اضافه در محل برداشت گرافت (مثلاً گوش یا دنده) : به ویژه در افرادی با سابقه ترمیم بد زخم.
- درد یا ناراحتی طولانی مدت در محل برداشت گرافت : خصوصاً در موارد برداشت از دنده.
- تغییر در احساس پوست بینی یا محل گرافت : بی حسی یا حساسیت موقت یا دائمی ممکن است رخ دهد.
گرافت در جراحی بینی ترمیمی بیشتر استفاده می شود یا اولیه؟
گرافت در جراحی بینی ترمیمی بیشتر از جراحی اولیه کاربرد دارد. در جراحی های اولیه معمولاً ساختارهای بینی دست نخورده تر هستند و نیاز به تقویت با گرافت کمتر احساس می شود. اما در جراحی های ترمیمی ، به دلیل برداشته شدن بیش از حد غضروف یا ایجاد ضعف ساختاری در عمل قبلی ، استفاده از گرافت برای بازسازی فرم و عملکرد بینی ضروری تر است. در این موارد ، جراح برای اصلاح ناهنجاری ها ، تقویت تیغه بینی یا بازسازی نوک بینی از گرافت هایی مانند غضروف گوش یا دنده استفاده می کند تا نتیجه ای پایدار ، طبیعی و متقارن حاصل شود.
